شیشه عینک طبی معمولی که بافت های آسیب دیده چشم را ترمیم می کند

شیشه عینک طبی معمولی اصلاحی را می توان در اشکال مختلف از یک عدسی دایره ای به نام lens Blank تولید کرد.

شیشه عینک برش داده می شوند تا متناسب با شکل قابی که آنها را نگه می دارد.

سبک‌های فریم متفاوت است و روند مد در طول زمان تغییر می‌کند و در نتیجه تعداد زیادی اشکال لنز ایجاد می‌شود. برای لنزهای با قدرت کمتر، محدودیت‌های کمی وجود دارد که به بسیاری از اشکال مد روز و مد روز اجازه می‌دهد.

لنزهای با قدرت بالاتر می توانند دید محیطی را منحرف کنند و در صورت استفاده از شکل لنز بزرگ ممکن است ضخیم و سنگین شوند. با این حال، اگر لنز خیلی کوچک باشد، می تواند میدان دید را به شدت کاهش دهد.

لنزهای دو کانونی، سه کانونی و پیشرونده عموماً به شکل لنز بلندتری نیاز دارند تا فضایی برای بخش‌های مختلف باقی بماند و در عین حال میدان دید کافی در هر بخش حفظ شود.

فریم هایی با لبه های گرد کارآمدترین برای اصلاح نسخه های نزدیک بینی هستند و فریم های کاملا گرد بیشترین کارایی را دارند.

مستقل از توسعه لنزهای نوری، برخی از فرهنگ ها “عینک آفتابی” را برای محافظت از چشم، بدون هیچ گونه خاصیت اصلاحی، توسعه دادند.

به عنوان مثال، در قرن دوازدهم در چین از شیشه های مسطح کوارتز دودی استفاده می شد و اینوئیت ها از عینک برفی برای محافظت از چشم استفاده می کردند.

اولین اظهار نظر ثبت شده در مورد استفاده از لنزها برای اهداف نوری در سال 1268 توسط راجر بیکن انجام شد.

تخمین زده می شود که اولین شیشه عینک در حدود سال 1290 در مرکز ایتالیا، به احتمال زیاد در پیزا، ساخته شده باشد.

در خطبه ای که در 23 فوریه 1306 ایراد شد، راهب دومینیکن، جووردانو دا پیزا (حدود 1255-1311) نوشت: «هنوز هنوز نرسیده است. بیست سال از زمانی که هنر ساخت عینک پیدا شد که باعث بینایی خوب می شود.

و این مدت آنقدر کوتاه است که این هنر جدید که تا به حال وجود نداشته است کشف شد… کسی را دیدم که برای اولین بار کشف کرد و آن را تمرین کردم و با او صحبت کردم.

نمونه اولیه دیگر می تواند تصویری از شیشه عینک باشد که در شمال کوه های آلپ در محراب کلیسای باد ویلدونگن آلمان در سال 1403 یافت شد.